ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ...

Γεία σας...είμαι Λία ή Πασχαλίa/Πασχαλιά ή Lia ή Paschalia??? Τα τελευταία χρόνια λόγω των συχνών μετακινήσεων μου ανά την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό το όνομά μου άλλαξε αρκετές φορές. Αυτό βέβαια δεν είναι επιλογή μου, εγώ πάντα χρησιμοποιώ το βαφτιστικό μου ( Πασχαλία). Στο Λύκειο λοιπόν, που το τελείωσα σε άλλη πόλη της Ελλάδος απ'αυτή που μεγάλωσα, τα παιδιά αποφάσισαν να με βαφτίσουν Λία. ΟΚ!!! Στην Αγγλία που έκανα το μεταπτυχιακό μου οι 'Αγγλοι με φώναζαν Lia (δεν μπήκαν καν στον κόπο να δοκιμάσουν να πουν τ'όνομα με το οποίο τους συστήθηκα).ΟΚ!!!Στην Αμερική δε, που ζω τα τελευταία 3 χρόνια, με λένε μεν Πασχαλία, αλλά μ'έναν δικό τους τρόπο που ακούγεται κάπως έτσι "Πασκάλια" :) Η αδερφή μου με λέει Πάσχι, ο πατέρας μου Πασκάλ και μόνο η μητέρα μου με λέει Πασχαλία για να είμαι ειλικρινής.

Anyway...Όπως ανέφερα και προηγουμένως ζω στην Αμερική. Ακολούθησα τον άντρα μου, όπως θα έκανε νομίζω, κάθε ερωτευμένη γυναίκα!!! Η ζωή μου εδώ άλλαξε πολύ...και σε όλους τους τομείς. Είμαι πλέον μαμά, δε δουλεύω και απ' εκεί που ήμουν το κοριτσάκι του μπαμπά και της μαμάς, τώρα είμαι η "κυρία του σπιτιού" που λένε. Υπεύθυνη για την καθαριότητα και τη φροντίδα των αγοριών μου ( σύζυγος, γιος και σκύλος). Δεν ξέρω αν τα καταφέρνω και πολύ καλά, αλλά τουλάχιστον προσπαθώ. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι μαμά και να μην έχεις καθόλου βοήθεια. Οι γονείς μακριά και ο άντρας ώρες ατελείωτες στη δουλειά, προσπαθώντας να σώσει ανθρώπινες ζωές!!!Ναι, ο άντρας μου είναι γιατρός...και ξέρω οι περισσότεροι θα σκεφτείτε "Γιατρός, λεφτά, ζωάρα". Εμ, δεν είναι έτσι!!!Τουλάχιστον όχι εδω στην Αμερική. Εδώ είναι το άλλο άκρο. Μέχρι να τελειώσεις την ειδικότητα θα φτύσεις αίμα!Αίμα όμως! Και εσύ και όσοι είναι γύρω σου. Θα δουλεύεις σαν το σκυλί και όταν θα φτάσει η ώρα να βγάλεις χρήματα, σίγουρα δεν θα έχεις χρόνο να τα χαρείς. Οπότε μακριά απο γιατρούς, κυριολεκτικά!!!!!!!!!!!!Πλάκα κάνω, απλά η ζωή του γιατρού είναι ασκητική και κατ' επέκταση έτσι είναι και της οικογένειάς του.

Λοιπόν, τί λέγαμε; Αααααααααα, πόσο δύσκολο είναι να είσαι μαμά και να μην έχεις βοήθεια. Θα μου πεις γιατί δεν παίρνεις μια γυναίκα να σου κρατάει το παιδί ή να το πας σ' ένα βρεφονηπιακό σταθμό  και εσύ να έχεις χρόνο για τον εαυτό σου; Και σας ρωτώ "Ποιόν να εμπιστευτώ σε μια ξένη χώρα, που σχεδόν κάθε μέρα ακούς τρελά περιστατικά με νταντάδες και παιδιά;" Μπορεί να είμαι υπερβολική, αλλά έτσι νιώθω. Είστε πολύ τυχερές εσείς που έχετε τους γονείς σας να σας βοηθάνε με τα παιδιά σας. Οι παππούδες είναι τόσο σημαντικοί στη ζωή ενός παιδιού!!!

Έτσι, όταν δεν πάμε με τον μικρό κάπου για να παίξουμει, τον παίρνω μαζί μου για ΨΩΝΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Και δεν εννοώ τα ψώνια στο super market (και αυτά βέβαια πολύ τα ευχαριστιέμαι). Ψώνια στα μαγαζιά, ρούχα, παπούτσια, καλλυντικά...Θεέ μου τί χαρά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Το καημένο το παιδάκι μου, θα λέει όταν μεγαλώσει:"Αυτή η μαμά μου όλη την ώρα στα μαγαζιά με έσερνε". Τι να κάνω όμως; Shopping therapy δε λένε; Ναι, τα ψώνια με κάνουν τόσο ευτυχισμένη, είναι το πάθος μου...Ακούγεται χαζό, αλλά έτσι είναι και μόνο εμείς οι γυναίκες μπορούμε να το αισθανθούμε αυτό.

Στο Blog αυτό εδώ λοιπόν, θα ασχολούμε με ποικίλα θέματα. Μόδα, μακιγιάζ, παιδιά, φαγητά, γυμναστική και γενικά θα συζητάω μαζί σας ό, τι θα συζητούσα με τις φίλες μου ( που η ξενιτιά μου τις έχει στερήσει).

Αυτά τα "λίγα" για μένα και το backround μου, θα τα λέμε συχνά...Stay cool, φιλιά!!!